Magda heeft het nog niet helemaal op de rit, de laatste twee weken is ze een beetje aan het klungelen. Eerst buikgriep, zaterdag dus migraine en ook vannacht werkt het interne logistieke systeem niet helemaal zoals we allemaal zouden wensen, innige omarmingen met het porselein tot gevolg.
Op karakter meldt ze zich toch voor het ontbijt. Een halve toast blijft erin. Tot we boven zijn.
We besluiten maar even in de buurt te blijven en niet te gaan rijden. Het plaatsje Whitby zelf hebben we ook nog lang niet helemaal gezien. Gewapend met een (waterdichte; check) Kruidvat tas als barf bag in de jaszak lopen we naar de wekelijkse Whitby Open Market. Dat is een soort van Kringloopwinkel 2.0 gecombineerd met kunstzinnige winkeltjes, maar zeker leuk om een keer te zien.
Wat wij hier in Engeland zo enorm leuk vinden is dat je hier zoveel authentieke winkeltjes hebt en niet overal de H&M's, C&A's en andere ketens. Vaak piep kleine oude pandjes, waar je soms moet bukken om binnen te gaan, met creatieve, of lokale spulletjes.
Het komt steeds minder vaak voor dat Magda en ik de gemiddelde leeftijd ergens naar beneden brengen, maar vandaag was zonder twijfel zo'n dag.
De man op de foto, met de Union Jack pet, hobbelde zo hard over de cobbled stones dat hij bijna uit zijn karretje werd gelanceerd. They're f*cking trying to kill you! mopperde hij met bibberende stem, toen hij bij het oude marktgebouw naar beneden reed. En dan niet proberen te lachen, het is allemaal al erg genoeg. Maar we konden het ook niet laten hem even later toch even op de foto te zetten.
Wie we ook een plekje in ons album gunnen is 'de dame met de roze muts'. Elke foto die Magda probeerde te maken; die roze muts stond in de weg! Onbedoeld deed ze zo haar best in ons fotoalbum te komen dat we dat maar hebben beloond.
Een stukje verder op heb je een trappetje, 199 treden hoog. Die trap leidt naar Whitby Abbey. Op de weg naast die trap wordt ineens het vrachtwagenverbod opgeheven, maar dat terzijde. (Hoe dan?)
Lachen wel als je als '60ers' het soepelst deze klim slecht. Goed voor je ego ook wel, en voor je workout app op je iWatch, die weet niet wat 'm overkomt. It moves!
Die Abbey, die overigens ook bekend is van Dracula, kun je nog veel makkelijker, gemotoriseerd bereiken, weet ik uit ervaring. Op onze motortocht naar Schotland, in 2017, toen Bob nog veroordeeld was tot zijn 125cc, hebben we daar geschuild voor een sneeuwstorm! Je maakt wat mee!
Er is sinds die tijd weinig veranderd, maar zo gaat dat vaker met ruïnes.
In de St Mary’s Church steekt Magda nog een kaarsje aan, gisteren was het de sterfdag van haar oma. Overal in Engeland, altijd alle kerken open, maar gisteren waren de drie waar we in de buurt waren gesloten. Na zoveel tijd komt het ook niet op een dag, het gaat om het idee.
In die St Mary’s is momenteel een uitstalling van heel veel kleine kerstbomen, zover wij kunnen inschatten ter nagedachtenis van dierbaren.
Op de terugweg naar ons hotel kopen we nog een kleinigheidje voor de meisjes, voor onder de kerstboom. Niet verder vertellen.
The proof is in the pudding leert het gezegde, en in ons geval in het binnenhouden ervan. Magda voelt zich inmiddels weer een stuk beter en we pakken de auto. Ripon was getipt als pittoresk plaatsje in deze omgeving.
En in dat kleine plaatsje staat de schitterende Ripon Cathedral. Daar moeten we uiteraard even binnen kijken.
Bij binnenkomst worden we hartelijk welkom geheten door een vrijwilligster die ons heel lief een kerstkaartje aanbiedt. Ik reik snel voor Magda langs om het kaartje, onder dankzegging, in ontvangst te nemen. Thank you so much! We willen immers niet nog een keer in de ongemakkelijke situatie terechtkomen als op die kerstmarkt in London.
Marjolein krijgt daar een mini kerstboompje van een lief klein vrouwtje. Beetje bol met een te grote bril en nooit een orthodontist gezien, je kent ze wel. Merry Christmas sweetheart! Politieagent Magda ziet haar echter aan voor een straatverkoopster, grist het boompje weer uit Marjoleins handen en geeft het geërgerd terug aan de vrijwilligster. Auch... Merry Christmas to you too.
Ter verdediging; niet lang daarvoor waren we in Parijs en daar was dat om de tien minuten prijs en werden de kinderen overladen met armbandjes en ander prul wat je dan moest kopen, maar enige beroepsdeformatie mag ook niet worden uitgesloten.
We zijn mooi op tijd weer 'thuis' om Engeland met 3-0 van Wales te zien winnen. Toch wel een belevenis dat watching football with me mates. Een leuke afsluiting van weer een mooie dag
