Good morning ladies and gentlemen schalt het om 6:00 uit de speakers. Allang blij dat het hier nog niet dear travelers is, vinden we 6:00 toch niet echt een tijd voor als je op vakantie bent. Maar goed, gordijntje open dan maar. Het is nog donker, je ziet geen steek.
Snel even douchen en naar het ontbijt, want hé, Engels ontbijt! Buffet!! Je kunt er, als je wil, ook gewoon croissantjes en broodjes krijgen, maar zeg nou zelf, wie zou dat nou willen?
P&O Ferries heeft recentelijk al het varend personeel er van de ene op andere dag uitgefl*** en vervangen door Filipijnen.
We vinden het absoluut geen verbetering. Er kan geen glimlachje vanaf en je voelt een gespannen onderlinge sfeer. Niet echt een great team to work zo te zien.
Ik schat in dat de HR afdeling de cursus 360° feedback nog moet inplannen, al komen ze non-verbaal al wel een aardig eind zo samen.
Wat al wel geregeld is, is dat ze allemaal een typisch Engelse naam hebben gekregen. Ashley, Ian, Bob, John, James, Rian, Ernest...
Maar dat geldt vreemd genoeg niet voor elke Filipino, die van ons heet Bert.
Ontbijtje achter de kiezen pakken we onze spullen uit de hut en werpen een laatste blik uit het raampje. Best een geinig uitzicht als het licht is. Althans, dat denken we, want het is hartstikke mistig.
We sluiten aan bij de rest, er zijn maar twee poortjes open voor de paspoortcontrole. En ook hier; waar ga je wat doen en voor hoe lang? Mind your o... ehm, exploring North Yorkshire sir, maybe visit a Christmas market as well! Just for one week. Thank you, you too.
Als je vanaf de haven het land inrijdt is het eerlijk gezegd een troosteloze bende. We kunnen ons goed voorstellen dat sommigen dezelfde vibes krijgen als wij in Frankrijk krijgen. Maar je hoeft niet zo heel veel verder om die gedachte achter je te laten!
Voor de rit Hull naar Whitby had ik een route in elkaar geknutseld over B weggetjes (C en D blijken ook mee te doen), maar gezien het weer, bij tijd en wijle dikke mist, keren we toch maar terug naar de hoofdwegen.
Bij Scarborough aangekomen hebben we wel trek in een bakkie en de behoefte de benen te strekken.
Ze hebben op Magda gerekend; het is hartstikke eb. En toch zo blij als een zeester, een kinderhand is immers gauw gevuld.
En na een uurtje wandelen aan de kust zijn we koud genoeg geworden voor een good ol' cuppa.
Een half uurtje later zijn we in Whitby, nog te vroeg voor de kamer, maar de koffer kunnen we er wel vast kwijt. Gaan wij vast het plaatsje verkennen.
In het hoogseizoen kun je hier schijnbaar over de koppen lopen met park + ride mogelijkheden en wel, maar nu is het prima te doen.
Mooi moment ook om te lunchen. Laat nu recht tegenover het hotel een Fish & Chips zitten!
De kamer zal inmiddels wel gereed zijn, we steken het water weer over. Magda heeft weer een schitterend onderkomen gevonden. Mooie, ruime kamer, boven de pub, met uitzicht op de haven.
Spulletjes op de kamer en verder Whitby verkennen nu.
Een leuk deel van de avond besteden we beneden.
Rond sluitingstijd komt de barkeeper naar ons en checkt of we inderdaad hotelgasten zijn. Hij gaat de leidingen spoelen fluistert hij, en dan krijgen we een gratis pint van hetgeen nog in de leiding zit.
Lang verhaal kort; tot lang na sluitingstijd zitten we met de barkeeper en nog een ander stel dat overnacht aan de bar om de leidingen leeg te krijgen zonder al teveel te verspillen. Ondertussen gaat het over, uiteraard voetbal en over Freddie Mercury die de dame van het andere stel live heeft zien optreden in Hyde Park. Lang verhaal dat we jullie niet aan zullen doen.
Lang verhaal nog korter, het was weer gezellig en we hopen allemaal dat de Duitsers verliezen. Het leven kan best simpel zijn.
